Ochrona antykorozyjna, czyli jak chronić metale przed korozją

W zależności od typu korozji oraz właściwości chemicznych czynników, które wpływają na korozję, istnieje duża ilość sposobów na zapobieganie lub zmniejszenie skutków powstawania korozji. Podstawowym sposobem zapobiegania korozji jest dostosowanie materiału użytego do wytworzenia danego przedmiotu do panujących agresywnych warunków atmosferycznych.

W dużym stopniu możemy obniżyć wpływ czynników korodujących poprzez zastosowanie inhibitorów, które opóźniają powstawanie korozji. Inhibitory korozji tworzą na powierzchni metalu warstwę ochronną i tym samym hamują korozję.

Jedną z najskuteczniejszych metod ochrony antykorozyjnej jest tak zwana ochrona katodowa. Ta ochrona polega na połączeniu chronionego metalu z metalem niej szlachetnym, który tworzy protektor ogniwa. Połączenie anody z elementem chronionym wykonuje się za pomocą bezpośredniego styku tych dwóch elementów lub za pomocą przewodnika.

Dzięki protektorom zapewniona jest ochrona antykorozyjna dużych obiektów stalowych, m.in. kadłuby statków, rurociągi czy podziemne zbiorniki. Protektory to najczęściej blachy lub sztaby wykonane z metali aktywnych jak glin, magnez lub cynk, połączone przewodami z chronionym elementem. Skutkiem takiego ogniwa jest uleganie korozji właśnie przez protektor. Po zupełnym jego zużyciu należy jak najszybciej wymienić go na nowy. Podobny efekt otrzymamy używając złomu stalowego połączonego z dodatnim biegunem prądu stałego, podczas gdy chroniona konstrukcja połączona jest z ujemnym biegunem.

Do powszechnie stosowanych powłok ochronnych między innymi należą:

– powłoki nieorganiczne: metalowe i niemetalowe;
– powłoki organiczne: farby, lakiery, smary, smoła oraz tworzywa sztuczne.